Smil til den skjulte telefonen.

I går ringde telefonen min, eg registrerte at det var eit ukjent nummer og sa:
"Hallo, det er Anita" slik eg plar når ukjende ringer til meg.

Biletet er googla

Ukjent: "Ja, eg såg deg i avisa i går, skikkeleg fin artikkel"
*ukjend stemme*

Eg: "Tusen takk" *høfleg og litt usikker*

Ukjent: "So duuu... er Pippi på heiltid du, also?"

Eg: (Tusen tankar rasar gjennom hovudet...er det ein ny journalist som ringer? Kven snakkar eg med? Er det nokon som prøver å lure meg? Kva skal eg svare?)
*ler litt forsiktig* "eeh, tja, eg er vel det... innimellom so syr eg litt òg då"

Ukjent: "Ja, skikkeleg fin artikkel" .... "So du bur i Haram, i Brattvåg?"

Eg: "jaaa" *veldig usikker no* "Eg bur i Brattvåg..."

Ukjent: "likte artikkelen veldig godt og tenkte eg skulle ta meg ein tur neste gong eg tok turen til Brattvågen"

Eg: *mållaus* "Kven pratar eg med?"
(litt sein i oppfattinga kanskje? Men eg er oppdratt til å vere høfleg)

Ukjent: "Det er XX, vi ser då, kanskje tek eg meg ein tur"
Ukjent: "Ja, for eg er åleine"

Eg: "Men det er ikkje eg"

Ukjent: *litt raskt* "men då snakkast vi seinare" "Hadet" *legg på*

Eg: ??..... Eh... *står som eit spørsmålsteikn og ser på tlf før eg bryt ut i latter*

Anten er det nokon som har drive gjøn med meg,
eller so har eg ein hemmeleg beundrar,
begge deler er vel delvis ubehageleg.
Men vi fekk oss ein god latter, heile gjengen:)