Blonde-macho

Av og til
er kjæresten skikkeleg grinete,
han påstår sjølv at han ikkje er det
men det er han.
Punktum:)

I går hadde vi oss ein lang prat om ditt og datt
og etterkvart kom det fram at han var frustrert.
Han er manne-mann, eg er veldig jentete.
I huset er det eg som er sjef.
Resten sei seg vel sjølv.

Huset er lyst og lekkert, fullt av blondar og heklebrikker.
Englevingar over sofaen og krusedullbokstavar både her og der.
Det er verste er kanskje sengehimmelen;
kvit lin, mellomverk og blondar.
Der må han sove, arme mannen...

Eg klarar ikkje å sove i same seng som han,
enten har eg for god hørsel eller so snorkar han for høgt,
vi er ikkje heilt einige om det;)
Senga under trappa er mitt rede...
Han søv under blondar og englar.

Som han sjølv sa:
"Det er for mye blogging og blonder,
jeg skulle hatt ein gapahuk og feks satt ut rypesnarer,
for å kunne komme hjem igjen med middag
før jeg dro deg etter håret inn under sengehimmelen..."

Ikkje hjelp det at han har mannsen for tida heller;)
Hormonbombeblondemann!

-som eg er glad i!-