Eg likar deg-kjolen

Eg likar deg
Du likar meg
Skal vi vere vener ?

Kjolen, som eg har hatt lyst å sy i mange år, er endeleg ferdig.
På framdelen har eg sydd på to lappar der det står:

Eg likar deg
Du likar meg

Du likar meg

Blondeunderskjørtet er eit
Bik Bok-skjørt eg aldri har brukt.

Eg blir veldig inspirert av Lille Gitte og Barbro

og har lært å tenke nytt...
(gler meg til utstillinga til Lille Gitte i morgon!)

På baksida står det:

Skal vi vere vener...
med digert spørsmålsteikn.

Ullappane er fastsydd med ujamne saumar og maljer.
Det grå stoffet under er frå
ein duk eg fekk etter eit bryllaup for nokre år sidan.

Eg og du

No er eg klar til å reise til Island
saman med vener og kjæresten.

-Plutseleg tilbake om eit par veker.

Islenderkjole under arbeid

Hektisk veke.
Eg reiser til Oslo i morgon, Island på måndag
og har hatt hovudet fullt av planlegging.
Ungane skal bu i kvar sin heim
og eg har skrive utførleg bruksanvisning på begge to.

Det er ikkje berre-berre å halde styr på aktivitetar på to stk.

Eg er nesten ferdig med Islenderkjolen.
Redesign på høgt plan.

Ein diiiger islender frå 80-talet, eit skjørt frå Bik Bok som er for stort,
dekorasjonsstoff frå eit bryllup og restane etter ei ullkåpe.
Kanskje òg eit par pulsvantar som avslutning på ermane,
vi får sjå i løpet av dagen.

Det har vore ein lang prosess, med mykje planlegging.
Det er godt å snart vere i havn.

Kanskje rekk eg å legge ut bilete av kjolen,
på levande modell i morgon,
før eg reiser.

"Du likar deg no?"

-"når du får sjefe over mor di?"
Sa mamma i helga.

Vi har lagt parkett saman,
ho og eg.

Eg ga meg ut for å vere erfaren,
det kan då vel ikkje vere sooo vanskeleg, vel?

Og det var det faktisk ikkje, vi heiv oss på med godt mot.
Skumma over bruksanvisninga og fann fram stikksaga.
Vi brukte riktignok to korte dagar på å bli ferdige,
men resultatet blei heilt perfekt.
Eg burde legge ut bilete for å vise
dei fantastisk nøyaktig utskjerte spora
eg laga til garderobehyllene, berre for å skryte... ;)

Neglane flisa seg i takt med beundringa av oss sjølve,
og eg toppa det heile med å skifte om til vinterdekk på laurdag.
No sit eg her,
utan neglar (nesten, iallefall)
og har arbeidsnevar ein gartnar verdig.
Og stolt,
veldig stolt!

Søndagen har gått til planelegging av julegåver
og ymse syprosjekt.
Det er godt å få det ned på papiret,
det lettar liksom litt på trykkokaren som ligg rett over øyrene.

Julegåveplanlegging er noko av det koselegaste eg veit.
Snø ute, fyr på peisen
og harmoni i heimen.

Fin måndag,
venninnebesøk,
kostymesying
og kos.

Vi har rota rundt på stabburet

..og der sto dei finaste skattane!

Kjæresten vil selje 10 slike sprossevindu.
9 av dei har heile ruter og eitt (sjå bilete) manglar ei rute.
Send meg gjerne ein mail om du er interessert.

Eg har fått fleire slike, nokre står i garasjen,
dei skal bli til noko fint til våren.

Eitt av dei har eg hengt opp over sofaen...

Eitt heng i gangen, i sommar var det maritimt pynta.

Det er ikkje mykje som minner om sommarstemning på Møre i dag,
det er kvite plener og litt småkaldt.
Det er mest so eg får julestemning,
litt koseleg!

Fin dag å vere inne på:)

Potte og vaskeskåp

Eg kjenner presset.
Juleproduksjonspresset i blogglandia:)
Vanlegvis er eg godt i gong med julegåvene i oktober,
i år likeså.

Etter å ha surfa litt rundt siste dagane
skjønar eg at eg må hive meg i gong med
julestrømpesying og anna julesying.

Men...
Aller først vil eg vise fram ein vaskekommode
eg har vore so heldig å få.
(Synes potta er ekstra fin òg)

Saks til å klippe sauane med.

Nyinnkjøpt kors,
det må vere lov å kjøpe litt sjølv om ein har innkjøpsstopp?

Lestane har eg fått av lillebror.

Skåpet står i gangen, berre til pynt.

Lure idèar på lur

Tidlegare i haust hjalp eg ei venninne med å trekke opp att spisestovestolane.
Skinnet som blei til overs hadde eg lyst til å bruke til noko lurt...

Det er ikkje alltid at den lure idèen dukkar opp med ein gong,
men... plutseleg er den der.
I går kveld følte eg meg lur igjen;)

Nokon som ser kva det skal bli?

Spisebrikker og bordskånarar.
Det blir fint på den lyse spisestova mi, trur eg.


Eg er i tenkeboksen for tida,
har lyst til å skape meir.
Til meg sjølv og til andre.

Ein idè, ein lur ein, lurer litt i bakhovudet.
Eg må berre lokke den fram.

Om å ligge til lading...

Eg har vore på haustferie hjå kjæresten.
Han har eit hus som ligg langt frå folk,
midt inne i skogen
(den skogen eg var på vandring i, saman med ulven).

Der har vi ikkje straum
ikkje innlagt vatn
ikkje mobildekning
ikkje tv
og ikkje pc.

Vi vaknar til total stillheit, utan å vite kva klokka er.
Den er ikkje viktig, tida, inne i skogen.
Ikkje skal vi rekke noko
og ikkje har vi avtalar eller plikter som stressar oss.

Når kvelden kjem snikande går vi ut på trappa
og kikkar på stjernehimmelen.
Det er som å stå midt i verdsrommet,
beksvart med ei ubegripeleg mengde små lys.

Det er overveldande!

Haustferien har vore total avslapning for meg,
kjæresten har laga mat og vaska opp.
Eg har lest, hekla pulsvantar og berre kost meg.

Tenk om vi alle kunne ta slike pustepauser frå kvardagen ...
Vi treng å legge oss til lading iblant:)

Det er Raudhette og eg...

I haustferien skulle vi på jakt, storfugljakt.
Kjæresten, ein kompis og eg.

Vi gjekk, utan å sjå noko og kom opp på høgda.
Kjæresten, som er ein gentleman,
meinte at eg skulle gå rett ned frå høgda og vente på dei,
medan dei gjekk rundt over myra (for at eg ikkje skulle bli våt på føtene)

Eigentleg syntes eg at det var ein litt smådårleg plan,
i og med at eg har litt dårleg retningssans....
Men, kva gjer ein?
Jaudå, høyrer på vaksne menn som har vore på jakt før:)

Vi delte oss og eg småtusla meg nedover høgda,
utan peiling på kvar eg skulle gå.
Men var ved godt mot,
det kunne då ikkje vere so vanskeleg å finne fram?

Det byrja å nærme seg skymingstimen
og eg hadde gått ganske mykje lenger enn eg trudde eg skulle,
utan å sjå ein einaste jeger.
Men fugl, det såg eg! Mange.
(til saman såg eg 7 stk, karane såg ingen)

Eg var redd for å rope og øydelegge jakta for karane,
difor gjekk eg med kryssa fingrar
og håpa at eg skulle treffe på vegen snart.
Etter å ha gått i ca ein time byrja eg å miste motet
og trakka meg til knes i myra nokre gonger.
Våt og kald var eg redd for å måtte bli att i skogen heile natta.

Eg er mørkeredd.... veldig... og eg er skogredd... like mykje.

Det er ikkje lenge sidan dei har sett bjørn med ungar
like ved der eg gjekk og surra, og ulveflokken er ganske stor.
For ikkje å snakke om elg!
Eg er mest redd for elg, eigentleg.

Ikkje før hadde eg tenkt tanken
før det dukka opp eit digert ulvespor rett nedom føtene mine.
Kva i alle dager gjer eg om eg må overnatte i skogen?

Korleis skal eg halde varmen?
Korleis oppfører ein seg om ein trakkar rett inn på ein bjørnefamilie?

Tusen tankar rasa rundt i hovudet mitt.
Eg var redd, alvorleg redd.

Og ingen ridder på kvit hest i mils omkrets...

So tett er skogen.
Ikkje lett å sjå ein ting... for ikkje å snakke om å sjå retninga.

Lure meg fann ut til slutt at eg skulle fylgje bekken!
Det gjer vi på Møre når vi rotar oss bort,
for bekken den fører oss ned mot havet.
Slik er det ikkje i Finnskogen.
"Bekken" renn nedover...
men ikkje til eit vatn, men *poff* inn i myra.
Då var det berre å finne seg ein ny bekk,
og etterkvart skjønte eg at bekken måtte fylgjast feil veg,
for eg var på nedsida av vegen.
Nytt håp.

Eg trakka i tett kratt,
djup myr, med fjellskoa full av myrvatn
og håret fullt av hjortelus (Jækk!)
og ENDELEG!!
Eit hus i sikte!
Ikkje det rette, men iallefall eit som eg kjente att.

I luftlinje hadde eg gått over ei mil feil veg...

Ser de!
Til og med elgen rotar seg vekk i Finnskogen...
men denne har vore uheldig å treffe på ulv.
Eg var heldigare:)

I alle år har eg sagt:
"de må ikkje sende meg ut på eiga hand, då havnar eg plutseleg i Sverige"

Det er ingen grunn til å slutte å seie det.
Eg var nemleg mest sannsynleg over svenskegrensa...

*surrekopp*

Kjæresten var frå seg av glede då vi fann kvarande att,
etter 1,5 time.
(det må innrømmast eg var ganske letta sjølv)
Og resten av kvelden gjekk til å avluse meg,
40-50 hjortelus kravla rundt i håret mitt fram til leggetid.

Det vart ein dag med høg puls og panikkontroll,
med andre ord:)